Noppanan Thannaree

Noppanan Thannaree was born in Chiangrai province. He’s graduated with Thai Art both a Bachelor’s and a Master degree from theFaculty of Painting Sculpture and Graphic Arts, Silpakorn university. Currently, he’s a full time artist.

In his early career, Noppanan’s body of work was mostly done in Chinese ink on paper. Some are monumental in scale and drawn intricately with his very own handmade bamboo pen. For him, the work process is a form of meditation. Drawing each and every blade of grass is a way to tune the mind into the presence.

Most of Noppanan’s inspiration stems from Zen and Buddhist philosophy.

His ideas are mostly concerned with nature. Through his work, he aims to bring a balance that enables him to find an ontological connection between man and the world around him. The ideas and philosophy behind his work have gone to shape his character and become an intrinsic part of who he is as an artist. In the later development of his career, Noppanan expands his philosophy beyond the boundary of a religious realm and starts to explore the universal law of nature. He continues to use nature as his main theme and further experiments with a variety of techniques to represent his new ideas.

Currently, Noppanan resides and works between his studios in Nakornpratom and Chiangrai province where he was born.

Artist fields note Life Force (Wat Para Sri Sanphet) เมื่อครั้งหนึ่งผมได้มีโอกาสไปเยือนวัดพระศรีสรรเพชญ์ จ. พระนครศรีอยุธยา เกิดความประทับใจกลุ่มต้นพุทราที่ขึ้นรายรอบพื้นที่ไปจนถึงบนสถาปัตยกรรมเก่าแก่ ปรากฏการณ์นี้ได้สร้างความรู้สึกงดงามอย่างน่าประหลาดให้แก่ผม เป็นแรงบันดาลใจให้เกิดจินตนาการปรากฏเป็นภาพทิวทัศน์ที่แตกต่างออกไปจากสภาพความเป็นจริง เพื่อแสดงความรู้สึกเชื่อมโยงถึงมิติทางด้านจิตวิญญานร่วมกับโครงสร้างเดิมที่ยังทิ้งร่องรอยทางกายภาพให้เห็น The Cloud Tree ที่วัดบรมพุทธาราม ถัดจากตำแหน่งของต้นมะขามยักษ์อีกไม่กี่ก้าว ผมได้พบกับซากต้นมะม่วงขนาดใหญ่ที่หักกลางเหลือแต่ลำต้นมีร่องรอยบาดแผลส่วนปลาย ทราบจากคนในพื้นที่มาว่า เกิดจากพายุที่รุนแรงมาก เมื่อไม่นานมานี้ ภาพลักษณ์ที่ไม่สมบูรณ์นี้ทำให้ผมนึกถึงความตายและรู้สึกเศร้า รูปทรงที่เห็นว่าผุกร่อนทำให้นึกสะท้อนความรู้สึกบางอย่างที่มีร่วมกับสภาพของซากปรักหักพังของตัวอาคารโบราณสถานโดยรอบ พิจารณารอบๆอยู่สักพักใหญ่ในมุมที่ผมกำลังยืนอยู่ในขณะนั้น ก็สังเกตุเห็นเมฆก้อนหนึ่งลอยมาเป็นพื้นหลังซ้อนกันพอดีกับต้นมะม่วง ขณะนั้นเองก็มีสิ่งหนึ่งปรากฏขึ้นมาในความคิดคือประโยคที่หลวงพ่อติชนัทฮัน...